IN DE WACHTKAMER

Vindt u het ook altijd zo gezellig in de wachtkamer van uw huisarts. Goeiemorgen kan er nog vanaf, maar verder volhardt iedereen in stilzwijgen. Er wordt wat gelezen in een Panorama of Libelle van een half jaar oud. Anderen lezen een foldertje over ziektes en aandoeningen die ze niet hebben en al helemaal nooit hopen te krijgen. Men kijkt wat om zich heen. 'Wat zou die hebben?' 'Oh die komt hier voor die rechtervoet die in het verband zit, maar die wat zou die dan hebben daar zie je niets aan?' Je hoort het ze denken. Doodse stilte heerst er. Zo ook bij mijn huisarts. In de wachtkamer, gevuld met stoeltjes en speelgoed evenoud als de praktijk zelf, kon je een speld horen vallen. Tot hij binnen kwam. Onze wandelende bijbelquote. Onze reciterende sandwichman. Sinds een paar maanden loopt hij 's ochtends op het station met twee grote kartonnen borden met bijbelse teksten omgehangen het perron op en neer. Ochtend na ochtend probeert hij ons forenzen op onze zonden te wijzen. Ik denk dat hij zijn werkterrein heeft verlegt. Hij stapt nu elke ochtend de wachtkamer van mijn huisarts binnen. Het zal er nooit meer stil zijn.