CA PLANE POUR MOI

plastic betrand-ca plane pour moi-1978

Zoals ik laatst al ontdekte dat mijn Puchvirus in mijn genen zit, zo ontdekte ik een jaar of 13 geleden dat mijn moeder ook aan mijn punkmuziekvirus heeft meegeholpen. Nu lijkt het alsof ik mijn moeder van van alles beschuldig. Vrees niet. Dit zijn 2 virussen die in mijn ogen goedaardig zijn. Hoe zit dat dan dat punkmuziekvirus? Als klein jongetje hoorde Frommel een leuk liedje. In het clipje (voor zover je over een clipje kan spreken) sprong een grappig mannetje al playbackend op een trampoline. Frommel was voor het eerst van zijn leven ondersteboven van muziek. Sinds dien ook hopeloos verloren. Moeders, de beroedste niet, kocht elke Hitkrant en/of Popfoto waar een foto van de artiest in kwestie in stond. Al snel hing Frommels jongentjes kamertje vol met posters van Plastic Betrand en sprong hij dagen lang zijn bed aan stront. Dit zijn waarschijnlijk maar een fotootje en postertje of twee geweest. Je dikt een herinnering vaak wat aan.
Een jaar of 13 geleden. 16-11-1991 om precies te zijn. Ik kocht in de plaatselijke 2ehands platenboer An 1. Een elpee van Plastic Betrand. In een bui van nostalgie denk ik. Thuis gekomen gooide ik de plaat meteen op de draaitafel. Benieuwd naar wat mij toen aan mijn muziek verslaving had geholpen. Ik hoorde punk. Hele commerciele, dat wel. Hitparade gladgestreken mee liften op de schok die punk had veroorzaakt punk. Dat wel. Maar toch echt punk. In de allersoftste versie. Ik heb meteen mijn moeder opgebeld en haar gevraagd of ze dat mannetje op die trampoline nog wist. En dat ik daardoor en door al die Hitkrants en Popfoto's mijn hele jeugd van die takkeherrie heb gedraaid. Hier vindt u overigens een vertaling van de hele vreemde tekst. Katten in de fik. Indianen en hun iglo's. Trouwen met je nana. Het was 1 rare man. Ik dank hem op mijn blote knieen voor dit nummer.