THE DAY EVERYTHING BECAME NOTHING
I was standing under a streetlight wishing I had a cigarette. (No Means No)
De dag dat alles in niets overging zag ik door de bomen het bos niet meer. Niet de bomen van het bos waar ik me zou kunnen bevinden. De bomen van gedachten in mijn hoofd. Mijn toch al zo volle hoofd werd de dag dat alles in niets over ging heen en weer geslingerd. Oncontroleerbaar.
Oncontroleerbaar controleren, zoals ik op slechte dagen kan hebben. De dag dat alles in niets over ging, dacht ik mijn weg uit dat ondoordringbare woud van gedachten niet meer terug te kunnen vinden, maar vond ik bij thuiskomst de balkondeur op slechts 1 knip. Niet op slot en het raam boven niet gesloten, maar wagenwijd open.
Twee dagen later stond ik me weer gek te draaien met de voordeursleutel in het slot, maar dacht ik bij het wegfietsen aan de laptop die ik de week eerder aan had laten staan bij het boodschappen doen. Om de hoek dacht ik aan de slechts drie keer sleuteldraaien op verschillende dagen kort daarvoor. Aan hoe ik niet naar boven terug liep.
Hoe gek ik mijzelf ook kan maken, ik grijp me vast aan die korte momenten dat ik wel sterk ben. Die enkele ogenblikken waarin ik mijn neuroses onder bedwang kan houden. De momenten dat ik het conroleren weet te controleren. Die paar keer per week dat ik binnen twee minuten op bed lig of me niet hoef te haasten voor de trein.
En dan weet ik weer dat er eens een dag komt dat mijn overburen elkaar niet meer aanstoten, wijzend op die malle overbuurman die nu al 5 minuten zijn deur op slot probeert te doen. Dan weet ik dat er eens de dag komt dat ik deur uit stap een minuut voordat de bus om de hoek komt.
Shag, sleutels, geld. Shag, sleutels, geld. En niet meer shag, sleutels, geld, gas uit, balkondeur dicht, tv uit, stekkers ui stopcontact, wasmachine uit, licht uit, tv uit, gas uit, koelkast dicht, asbak in de wasbak, balkondeur dicht, shag, sleutels, geld, terug de trap op, gas uit, balkondeur dicht, tv uit, sleutel draaien, draaien, draaien, draaien en de hoek om fietsen. En ook geen shag meer over 26 dagen.
Voor elke gek brandt er licht aan de horizon.
Labels: ocd, the lifes and times of a puchrocker
3 Comments:
"De dag dat alles in niets overging". Wat een trieste, maar mooie zin. Kwetsbaar stuk.
Je hebt er al eens eerder over geschreven, het lijkt me zo lastig. Kan me voorstellen dat je de momenten dat je er minder mee worstelt koestert.
Klasselog. Ik ben ook gestopt met shag en rook weer gewoon sigaretten.
Toeval: vannacht alle NoMeansNo opnames op Joe Toep bekeken. Zij moeten ook maar weer snel deze kant opkomen.
Een reactie posten
<< Home