HELD VALT VAN SOKKEL

De Stivoro gestapo grijpt om zich heen. Het is weer een nieuw jaar. Bosjes mensen zijn weer gestopt met roken. En de nieuwe trend dit jaar is niet op 1 januari te stoppen. Nee, dan zou je natuurlijk een domme meeloper zijn. Om mij heen stoppen allemaal mensen een paar dagen later. Of ze zijn een paar dagen eerdr nog in het oude jaar gestopt. Totaal zinloos overigens. Het gros van al die stoppers deed vorig jaar ook al een poging. En een jaar eerder. En een jaar eerder. En al die jaren begonnen ze weer. Een nutteloze tijdverspilling dus die stoppoging. Voor de meesten. Zelf ben ik ook niet helemaal vrij te pleiten hoor. Ik deed 4 jaar terug een poging van 2 maanden en 2 jaar terug gelukte het mij om 7 maanden de peuk uit de bek te houden. En ook ik begon dus weer vrolijk. Weet u wat het namelijk is. Eens een roker, altijd een roker. Wie eenmaal de geneugten van de nicotine heeft geproefd (en dan bedoel ik niet, ik heb op de middelbare school wel eens gerookt, nee echt aan de rook geweest) die kan altijd tot de dood hem komt halen weer vallen voor de verleiding van de peuk. Maar daar wilde ik het helemaal niet over hebben. Vanmiddag viel er een jeugdheld van zijn sokkel. Ome Willem. Mijn eerste teevee held. Ome Willem die het legitiem maakte om als snotneus, als dreumes van niets heel erg hard broodje poep door de kamer te gillen. Verslaafd zat ik, met mijn toen nog wipneusje, tegen de beeldbuis aan geplakt. Vanmiddag hoorde ik hem op de radio. Nee hij was niet te gast bij de een of andere deejee. Hij zong een liedje. Een reklameliedje. Een roken is slecht en je moet er mee stoppen reklameliedje. Ik barstte in tranen uit. Ome Willem mijn vroegste held. Ten prooi gevallen aan de Stivoro gestapo. Ome Wilem eet ff lekker een broodje poep op. Dan gaat Frommmel huilend op de bank een sjekkie roken.