FROMMEL LAAT EEN SPOOR NA

Meneer, meneer!!! Hoorde ik achter me. Ik dacht dat is niet voor mij. Ik wordt weleens meneer genoemd. Steeds vaker zelfs. Ik vind dat maar nix. Meneer. En U. Daar kan ik ook maar niet aan wennen. Meneer!!! Bleven ze maar achter me roepen. Meneer!!! Ho wacht, meneer!!!. Opeens werd ik op mijn schouder getikt. Fuck ze bedoelden dus wel mij met dat gemeneer. Ik draaide me met tegenzin om en zag meteen waarom ik geroepen werd. Vanaf de kassa tot aan de deur van de supermarkt waar ik mij bevond liep een spoor van kattengrit. Ik keek naar de zak korrels in mij rechterhand en zag aan de onderkant de grit er met hoge snelheid uitstromen. De zak was ondertussen al voor een kwart leeggelopen, maar enig verschil in gewicht was volledig langs mij heen gegaan.