BERICHTJE UIT DEN VREEMDE

Ik zei het nog zo toen ze er over begonnen. Doe dat nou toch niet. Waarom? Wat bezielt jullie? Neem nou van een ervarings deskundige aan dat je er niet aan moet beginnen. Het was tegen dovenmansoren gericht. 2 van mijn collega's verhuisden, beiden bij vol verstand, naar Almere. De stumpers. Alhoewel. Vanmiddag had ik er mooi profijt van. Frommel is namelijk een nachtje op bezoek in Almere. Wat ik daar moet? Ja daar wonen papa en mama Frommel. Daar moet ik ook af en toe langs. Vandaag blijf ik zelfs slapen. Morgen staat er namelijk wat op het progamma. Iets waar ik nogal tegen op zie. Daar hoort u morgenavond het fijne van. Maar goed, vanmiddag kwam het dus goed uit dat 1 van die collega's naar Almere was verhuisd. Kon ik mooi met hem meerijden. Dat scheelde weer een treinreis, gevolgd door een stuk met de bus en daarna nog een stief eind wandelen. Zat ik mooi met moeders om 16:00 aan een borreltje. Almere. Het blijft niets. U moet weten ik heb er zelf ook 11 jaar van mijn leven door gebracht. Als klein ventje was dat een feest. Overal om mij heen, zover het oog kon kijken, bestond dat gat namelijk nog uit bouwterrein. En wat zijn er in het weekend niet op bouwterreinen? Juist. Mensen. Weekenden lang kutten en kloten wij dus een beetje dwars door de bouwvlaktes heen. Frommel werd echter een puber. Frommel werd punk. Frommel kreeg klappen voor zijn bek en werd dagelijks lastig gevallen. Ja, al die mensen die uit de boze grote stad waren verhuisd en dan liep er in die beloofde oase van rust opeens zo'n "vieze kraker" rond. Schoppen die stumper. Jaag hem het dorp uit. En dat is wat ik deed. Zo snel het kon vertrok ik naar het landelijke West-Friesland. Beter gezegd, vertrok ik naar Swaf en de mensen die ik daar ontmoet had. Maar ja, mijn ouders wonen er. Af en toe is het een noodzakelijk kwaad om er weder te keren. 1 dag. Hooguit een nachtje slapen. Dan wil ik als de wiede weerga weer weg. Kom ik met Betty het dorp binnen rijden dan weet ik meteen weer waarom ik er ben weg gegaan.