BUSHOKJE

Een jaar geleden plaatste de gemeente nieuwe bushokjes in Hoorn. Dat was geen overdreven luxe. Het bushokje waar ik elke dag sta te wachten bleef slechts door onbekende krachten overeind staan. Het dak viel er bijna af en lekte als een gieter. Wat de functie van een bushokje, schuilen tijdens de regen, geheel teniet deed. Vorig jaar kregen we dus nieuwe bushokjes. Prachtige gedesigned. Dat had vast weer een heleboel geld aan architecten gekost. Maar goed we stonden weer droog. Vanochtend niet dus. De wind en regen gierde om ons heen. Kijk als er dan eindelijk eens nieuwe bushokjes komen. Waarom maken ze die dingen dan uit niets anders dan glas. Dat is vragen om problemen. Vanochtend stonden we dus met zijn allen voor de 20ste keer het afgelopen jaar in een grote berg glassplinters met een paar keien ertussen. Werkelijk geen 1 raam had de afgelopen nacht doorstaan. Alleen het stalen frame stondnog overeind. Ons geliefde bushokje was niet het enige bushokje die dit verschrikkelijke lot was ondergaan. Op de hele route naar station, een route die uit een bushokje of 6 bestaat, stond geen een bushokje meer voor de volle 100% overeind. Welke zot heeft het in godsnaam verzonnen om geheel uit glas opgetrokken bushokjes neer te zetten?