THE LITTLE KILLERS

Laatst was ik op een feestje. Een gezellig feestje. Toch ging opeens 99% van het feestje weg. Om later allemaal weer terug te komen en verder te gaan met het feestje. In die tussen liggende tijd haastten wij ons naar ons stamcafe. Daar speelde namelijk The Little Killers. The Little Killers begonnen goed. Lekkere vuige garagepunkrock. Na een aantal nummers werd het alleen wat eentoning. Wat allemaal van het zelfde. Het werd toch niet saai. Het duurde namelijk maar een minuut of 35. En toen was het weer over. Toch was het mannelijk deel van de toeschouwers wild enthousiast. Dat lag geheel aan de bassiste. Jemig wat was ze mooi. De hele kroeg in 1x verliefd. Van de platenverkoper/touregelneef vegreep ik dat hij dat al de hele tour had gehoord. Hij zuchtte er dan ook diep bij. Maar jemig wat was ze mooi. De volle 35 minuten lang. The Little Killers kwamen, ze stapten het podium op, schopten 35 minuten lang een potje herrie door de speakers, wij stonden met open mond naar de bassiste te kijken, ze stapten en podium af en waren, voor we met onze ogen konden knipperen, weer weg. En wij weer terug naar het feestje. Speciaal voor u een foto van de bassiste. Op de achtergrond.


the little killers