ONDERTUSSEN OP LASTFM

Hoezo if you take away the music you might as well just kill me?

44444

Ik vind het een mooi getal (lees als begindatum van mijn lastfm carriere trouwens iets van juni 2007, want de eerste 6 maanden begreep ik maar niet hoe nu die verdomde tracks te scrobblen).

Track 44444 is weer een fijne dankzij lastfm ontdekking. Je luistert wat naar het O'Death radiostation (of van welke fijne band dan ook radiostation of gewoon op tags) en schrijft de naam van de band/artiest op als er iets keks voorbij komt. Als dat een leuk lijstje is geworden start je soulseek eens op en ga je op zoek. Dat deed ik gisteravond en vandaag ontdekte ik Langhorne Slim. Beetje folk, dan weer een beetje Dylan, zelfs dan weer een beetje Young, maar vooral een beetje boel fijn!!!

Misschien moet ik mijn top5 van 2008 gaan herzien...

R.I.P.

Bettie Page 22.04.1923 - 11.12.2008

De mooiste vrouw ter wereld/aller tijden is niet meer. Mijn muze. De vrouw waar ik mijn Puch naar vernoemde. Bettie Page is gisteravond overleden. Vorige week kreeg ze, while hospitalized, een hartaanval. Ze is niet meer bij kennis geweest, maar schijnt vredig ingeslapen te zijn.

Een bericht dat bij de hevig tierende winterdepressie lijkt te horen. Vanavond pak ik mijn fotoboek erbij en proost op de mooiste vrouw aller tijden. Dit weekend start ik Betty voor een rit.

Dag Bettie. Breng de heer zijn hoofd op hol daar boven.

MISIRLOU

Ik droomde van een wat oudere, wat stevige, grijzende man. Een man met een droom. Een man met een missie. Een man die werledkampioen luchtgitaar wilde worden. De man schreef zich in, deed een haarband om en spoede zich naar de eerste ronde.

In flarden ging mijn droom verder. Korte stukjes uit de eerste ronde, de tweede ronde, de halve finale en uiteindelijk de finale. Zenuwachtig stond hij in de coulissen op zijn beurt te wachten. Zijn naam werd omgeroepen en hij gaf een show als nooit te voren.

De ambitie van de man ging verder. Nu hij de allerbeste luchtgitarist ter wereld was geworden, wilde hij nog maar een ding. De beste gitarist ter wereld worden. De wat oudere, wat stevige, grijzende man schreef zich in bij een muziekschool en sloeg hard aan het oefenen. In een wonderbaarlijk snel tempo maakte hij zich de kunst van het gitaarspelen meester.

Op naar de wedstrijd. De beste gitarist ter wereld wedstrijd. Glorieus sloeg hij zich door de eerste ronde, de tweede ronde en de halve finale heen. Zenuwachtig stond hij tijdens de finale in de coulissen op zijn beurt te wachten. Zijn naam werd omgeroepen en hij gaf een show als nooit te voren. Na de allerbeste luchtgitarist ter werled was hij nu ook de allerbeste gitarist ter wereld. Allebei de titels behaald met maar een nummer. Misirlou van Dick Dale.

Na het in ontvangst nemen van de eerste prijs maakt hij zich op voor zijn toegift. Zijn ererondje op zijn gitaar. Nog een maal zouden zijn vingers dubble picking langs zijn snaren gaan. De zaal juicht hem toe. Op het moment wat zijn moment moest worden hapert zijn gitaar. Hij beroert zijn snaren wel, maar er komt geen geluid uit zijn versterker.

Op het moment dat de angst hem wil toeslaan schrik ik wakker. Geen geluid meer? Geen Misirlou door de speakers? Shit! Ik ben door mijn telefoon wekker heen geslapen. Ik moet een andere ringtone nemen. Deze werkt niet meer.

Nog net op tijd weet ik de trein in te springen.

FROMMEL EN DE PLATEN VAN 2008

Deel 3.

Mijn platen top 5 van 2008 en de platen die er net buiten vallen.

Ik wilde deze top 5 eigenlijk pas aan het eind van het jaar plaatsen, maar Herr Meyer vroeg er dit weekend al om. Met een hoofd nog vol Woven Hand van afgelopen vrijdag heb ik mij er toch maar vast aan gezet. het eindresultaat is anders dan vorig jaar. Vorig jaar had ik echt de 5 platen die ik het beste vond dat jaar. Dat waren er dit jaar veel, maar dan ook echt veel meer dan 5. Mijn top 5 is dit jaar dan ook de platen die ik het meeste heb gedraaid (soort van). Daarom ook de platen die buiten de top 5 zijn gevallen, maar het niet verdienden om hier niet genoemd te worden. Allemaal met een korte motivatie. Aan u om in de reageersectie uw favorieten van 2008 achter te laten.

1. Holly Golightly & The Brokeoffs-Dirt Don't Hurt.
Ach Holly Golightly is gewoon geweldig!!! Of het nu haar platen met Thee Headcoatees zijn of haar solo platen, voor Holly kun je mij wakker maken. Dit is de tweede plaat van Holly met Lawyer Dave. Holly Golightly and the Brokeoffs is ooit ontstaan, omdat Holly iemand zocht om mee door de states te touren. Iets meer uptempo nummers dan debuutplaat You Can't Buy A Gun When You're Crying. Heerlijke country, blues, swamp, rammel. Ga dat luisteren!!!


2. O'Death-Broken Hymns, Limbs and Skin
En zo stond ik op Metropolis opeens te kijken naar een stelletje mafketels die een zeer aanstekelijk potje folk stonden te verpunken, maar dan anders dan de Pogues en bijvoorbeeld Flogging Molly dat doen. Zanger heeft iets minder hysterische stem dan op voorganger Head Home. Dan weer wild dan weer gevoelig en ingetogen. Meer over het concert in mijn aankomende concerten van 2008 log.


3.The Guttertwins-Saturnalia.
Donkere duistere klanken. Twee geweldige stemmen. Broeierig. Mark (Lanegan) en Greg (Dulli) deden elkaar wel eens een dienst op elkaars platen. Had alles te maken met hun verleden in Screaming Trees en Afghan Wigs. Ze deelden niet alleen muziek, maar ook en stevige drugs verslaving. Nu schijnt het dat ze in het ontkomen van die verslaving nogal wat steun aan elkaar hebben gehad. Een steun die in het project The Gutter Twins is geeindigd. Donker en vooral diep in de donkere nacht heel erg mooi.


4.Duffy-Rockferry.
In de maanden maart, april en mei was deze hedendaagse Dusty niet uit mijn iTunes weg te slaan. De maanden daarna is ze er zelden in te vinden, maar ik blijf het een geweldige plaat vinden. Het concert miste ik helaas wegens binnen drie seconden uitverkocht. Dat dat concert wat tegenviel en dat Duffy een beetje te veel in een keurslijf wordt gedrukt door haar producers doet aan dit geweldige debuut niets af.


5.Black Keys-Attack and Release.
De mannen deden het dit keer eens niet alleen in hun 4 sporen rammelstudio, maar huurden Danger Mouse in. Een rijker minder kaal geluid als gevolg en hier en daar zelfs een orgeltje naast de anders slechts gitaar en drums. All You Ever Wanted kan zo op repeat.

En dan laat ik de volgende platen die minstens zo goed waren, maar simpelweg net iets minder gedraaid werden in 2008 helaas buiten de top 5.

-Madrugada-Madrugada.
Waardig afscheid van de overleden gitarist.

-Isobel Campbell & Mark Lanegan- Sunday At Devil Dirt.
Iets meer Mark dan op eerdere Ballad Of the Broken Seas. En met meer Mark Lanegan is niets mis. Wat een stem.

-Murder By Death-Read Tooth And Claw.
Heerlijke rock(?) met cello. De persoonlijke verassing op Metropolis. Haalde de top 5 niet omdat ik een eerdere plaat net iets vaker draaide.

-Woven Hand-Ten Stones.
Op 3 afgespeelde nummers op de 6e plaatst. Mijn band van 2008. Twee maal tot tranen toe geraakt bij concerten in het Paard en in Tivoli. Quiet Nights of Quiet Stars is een misplaatste crooner. Verder rockt het zowaar af en toe en klinkt er zelfs wat positiefs door. David Eugene Edwars is mijn held dit jaar. Overdonderend mooi.

-Friska Viljor- Tour De Hearts.
Zet het op en u bent genezen van alle negatieve gedachten.

-Devotchka-A Mad and Faithfull Telling.
Omdat het gewoon heel erg goed en mooi en fijn is!

-Calexico- Carried To Dust.
Hoe het niet het echte was, maar toch best fijn dat ik op Fabchannel het concert in Paradiso waar ik wegens kapotte rug niet bij kon zijn toch mee kon maken.

-Slim Cessna's Auto Club-Cipher.
Je draait Woven Hand en LastFm raadt je dit aan. In hetzelfde straatje. Prachtig mooi. De binnengehaalde liveplaten doen verlangen naar een Europese tour in 2009.

-No Age-Nuons.
Soort van shoegaze, Nirvana, Britpop, Sonic Youth. Juist niet te vangen. Gaat alle kanten op.

-Midori-Four.
Want wat zou een platenjaar zijn zonder een nieuwe plaat van Midori. Mijn favoriete jazzpunk gekken uit Japan. Deze keer met een skagitaartje. Mariko krijst de longen weer uit haar borstjes om vervolgens weer lief in mijn oor te fluisteren.

-The Ettes-Look At Life Again Soon.
Niet zo goed als vorige schijf, maar ik werd nu eenmaal verliefd op drumster Poni toen ze in de Melkweg speelden.

En dan vergeet ik nog The Dirtbombs, Cheap Time, Dressy Bessy, Lucinda Williams, Portishead, Bonnie 'Prince' Billy, Be your OWn Pet, The All Girl Summer Fun Band. De twee verzamelelpees van Jay Reatard vergeet ik niet, maar dat zijn verzamelelpees. Daar komt nog een apart log over, want die zijn evengoed van niveau. Wie er zegt dat 2008 een slecht muziek jaar was heeft poep in zijn oren gehad.

2007 was het jaar van Jay Reatard voor mij met een top 5 notering voor Blood Visions en Terror Visions en een net daarna ontdekte geweldige Final Solutions plaat. 2008 is het jaar van Mark Lanegan geloof ik. Zowel met Greg als met Isobel gooide hij hoge ogen. Geen solo werk dit jaar van de man (geen tijd meer voor denk ik), maar ook dat draaide veelvuldig in de iTunes player hier thuis.

Ik heb bijzonder weinig fijne garage platen gehoord het afgelopen jaar zie ik...