SORRY LIEVE MENSEN MAAR ER ZIT 3 KILO SLAAP IN MIJN BLIKVELD

Zeer regelmatig komt er een berichtje of een opmerking tot mij dat ze me nog zagen staan vanochtend. Ik sta dan op het station. Een beetje slaapdronken in het luchtledige te staren met een bakkie dampende koffie in de ene en de ochtendkrant in de andere hand. Niet dat ik me daar bewust van ben hoor. Van die dingen in mijn handen. Dat weet ik alleen maar, omdat ze bij mij vaste ochtendhandelingen horen. Koffie in de ene, krant in de andere hand. Wachtend op de trein. De bekenden die mij geregeld zien staan gaan geheel aan mijn belevingswereld voorbij. Het is niet dat ik ze niet wil zien. Ik zie ze niet. Ik kan op een 20 centimeter langs ze lopen en ze gewoon niet opmerken.

Lieve bekenden, vrienden, kennissen en andere "he daar heb je Frommel" personen 's ochtends vroeg op het station. Ik negeer jullie niet bewust. Ik ben simpel weg nog in een halve comateuze toestand. Bedenk dat ik op het moment dat ik op het station verschijn slechts 10 minuten uit mijn bed ben. Ik wil u best zien. Ik zie u alleen niet. Ik heb nog 3 kilo slaap in mijn blikveld zitten. Wilt u dat ik reageer? Zeg dan pas gedag als u binnen een meter afstand van mij bent en noem er mijn naam bij. Verschrikt zal ik opkijken uit mijn post-slaap en u terug groeten.