GELOVEN DOET PIJN (GELOOF IK)

Geloven doet pijn. Geloof ik. En dat doet mij dan geen pijn. Dat geloven dat geloven pijn doet. Geloven doet pijn. Afggand op het gezicht dat de man tegenover mij in de trein vanochtend trok bij het bidden. Na een kwartier aandachtig in zijn bijbel te hebben gelezen begon hij te bidden, daarbij een gezicht trekkend alsof hij ter plekke onverdoofd een beenamputatie onderging. Alsof hij vol accupunctuurnaalden uit een brandend gebouw moest springen terwijl een sadist met een gloeiende pook zijn darmen anaal aan het doorbranden was. Wat had de man een pijn. Wat deed het zeer dat geloven van hem. Na een kwartiertje bidden zag hij er ook niet echt gelukkiger uit. Al dat pijn lijden en nog was god niet tot hem gekomen om al het wereldleed van zijn schouders te halen. Hij keek alsof het nog steeds, nee zelfs meer dan voorheen pijn deed. Verspilde moeite dat half uur geloven dacht ik. Maar dat denk ik zowiezo over geloven. Verspilde moeite. Komt alleen maar ellende van.