Het hokje bleek al verhuurd. Had een maand te huur gestaan en net op het moment dat ik bel is het natuurlijk al vergeven. Maar ach, het geluk lacht mij misschien wel toe. "Frommel die en die gaat zijn huis uit", hoorde ik zondag. Oh oke. Die heeft een goed huis, dacht ik meteen. Ik heb net gebeld. Ik ga vrijdag langs. Het kan wel eens snel gaan. Dat kan wel eens een maand dubbele huur betalen worden vrees ik, maar daar passen we wel een mouw aan. Ook daar komen wij wel uit. Als ik er katten mag houden tenminste. Dat vergat ik natuurlijk te vragen. Dat is typisch Frommel zullen we maar zeggen.