donderdag, mei 04, 2006

DICK DALE KAN MAAR BETER WEER GAAN LEEUWENTEMMEN OF HOE EEN STEL GEILE GO-GO DANSERESSEN UW KOOPGEDRAG BEINVLOEDEN


Dit weer vraagt om het draaien van surf muziek vind ik dan. Dat deed ik dus ook toen ik vanavond thuis kwam. Ik begon met een hevig potje Man Or Astroman? garagesurf en vervolgde mijn weg met Strike The Early Years van het Gentse Fifty Foot Combo. Na 3 nummers was de plaat weer van de draaitafel en draaide ik een onvervalst potje pleurisherrie van Pig Destroyer. Ik was het helemaal vergeten en had het na 3 nummers weer gehad met die Fifty Footers. Ik zal u vertellen waarom. Een jaar of wat geleden had ik 2 vrienden omgeluld om mee te gaan nar Dick Dale. Waarom weet ik niet, want de x daarvoor dat ik de man zag was het nogal ruk in de zin van Dick is een patserige eikel en zijn begeleidingsband was van een niveau om niet over naar huis te schrijven. Toch naar de melkweg dus en de vrienden hebben mij het nooit meer vergeven. De man presteerde het om een nog slechtere begeleidingsband te hebben (een bassist zo soepel als een betonnen muur en een drummer die meer thuis hoorde in een recht toe recht aan punkrockcombo dat het nooit zal maken) en waagde zichzelf ditmaal zelfs aan een totaal misplaatst accoustisch intermezzo. In het voorprogamma die avond speelden dus de Fifty Foot Combo uit Gent. Niks mis mee met die band dacht ik. En nee dat kwam niet alleen maar door de Go-Go danseressen op het podium. Puik potje surf dachten mijn oren. Dachten, want er was toch iets dat niet klopte. Er was iets mis. Ik kon mijn vinger er niet helemaal opleggen, maar na een paar nummers had ik het door. Er stond een of andere minkukel bongo te spelen op het podium. Bongo!!!!! Erg leuke band, maar bongos?! Ik bedoel ik wil niet lullig zijn, maar bongo spelers zijn in mijn ogen toch een beetje een soort van untermuzikanten. Nog net niet zo erg als steeldrum bespelers maar toch wel bijna. Bongo’s. En toen moest die ellende van Dick Dale nog komen dus. Gelukkig was het gezelschap ondanks de ellende waar ik ze in had doen belanden aangenaam. Verblind door de Go-Go danseressen waarschijnlijk liep ik na het optreden toch de hal in om een plaat van ze te kopen (die truc werkt dus). Ik vroeg wel om een plaat met zo weinig mogelijk bongo. Iets dat mij door de platenverkoper niet in dank werd afgenomen. Thuis gekomen bleek ik dan ook een plaat te hebben gekocht met een overdaad aan bongo getrommel. En geen down te loaden mp3 op hun sites ook nog.

1 Comments:

Blogger begt said...

ik ben daarna ook lang niet meer met je naar concerten gegaan.
het slijt met de jaren hoor, want nuuk het lees is het achteraf best een leuke avond geweest..

dank daarvoor, dat maakt de investering in een kaartje toch iets waardevoller..

8:57 a.m.  

Een reactie posten

<< Home