FF SCHRIKKEN

Vanochtend (bijna vanmiddag was het) toen Frommel opstond en de woonkamer in liep was er iets raars. Mijn woonkamer was anders. Het leek ook wel of mijn woonkamer anders klonk. Er leek wel meer echo in de kamer te hangen. Maar dat was niet alles. Mijn woonkamer geurde ook anders. Niet dat het stonk hoor. Nee, er miste juist een bepaald luchtje. Ik gaapte, rekte me uit, wreef de slaap uit mijn ogen en keek de kamer rond. Ik schrok me een driedubbele hartaanval. Ik keek naar de eettafel en zag de eettafel. Das logisch hoor ik u denken, maar bij mij is dat niet logisch. Als ik naar mijn eettafel kijkt dan ziet ik Betty ernaast staan. Vanochtend keek ik naar mijn eettafel en zag niet mijn Betty, maar mijn eettafel. Nix geen Betty. Betty weg. Betty foetsie. Dat raar ruiken van de kamer werd dus verklaard door het missen van de 2takt lucht. Gelukkig begon mijn hart snel weer te pompen. Ik hoefde namelijk helemaal niet te schrikken. Ja, Betty stond er niet. Dat klopte helemaal. Natuurlijk was ze weg. Gisteravond had ik Betty naar de dokter gebracht. Betty was wat moe en voornamelijk niet meer vooruit te branden. Aangezien ik nogal 1.5 linkerhanden heb als het gaat om Betty breng ik Betty dan naar dokter Ruud. Zodat wij zeer binnenkort weer saapjes fijn kunnen rijden zonder dat ik de hele weg op Betty zit te vloeken, omdat ze niet vooruit te branden is. Om het tot die tijd te overleven in dit kale galmende niet naar 2takt ruikende hol hieronder een fototje van Frommel en Betty in gelukkigere tijden. Op de camping in Parijs na het halen van een nieuwe lading bier in de campwinkel. Die was weliswaar maar 100 meter van de tent af, maar je dacht toch niet dat Frommel daar lopend heen zou gaan? Dat had niet eens gemogen van Betty.