FOUR WEDDINGS BLUES

Goed ik geef toe het is best een aardige film. Four Weddings And A Funeral. Meer ook niet. Best aardig. Ik ben wat Engelse humor betreft meer van de Monty Phyton, The Young Ones, The Not The 9 O'Clock News, Fry And Laurie en recentelijker The Fast Show. Andie MacDowell is in de film een trut. Beetje zeggen dat Hugh haar lekkerste potje neuken was en dan toch met een oude Schotse lul trouwen. Gelukkig gaat op die bruiloft die dikke lomperik met zijn duck ala banana dood, want daar gaat het mij nou om. Op zijn begrafenis wordt er door zijn vriend (god dat wist de rest dus niet) een gedicht voor gelezen. En dat vind ik wel zo poepend mooi. De meneer rechts op de foto schreef het.


Funeral Blues

Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.

Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He Is Dead,
Put crepe bows round the white necks of the public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.

He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last for ever; I was wrong.

The stars are not wanted now: put out every one;
Pack up the moon and dismantle the sun;
Pour away the ocean and sweep up the wood,
For nothing now can ever come to any good.

W. H. Auden

En dan moet ik dus altijd een potje tegen de tranen vechten. Frommel bekend een sentimentele lul te zijn.