HOE EEN VOORZITTER VAN EEN ONBEDUIDEND CLUBJE ALS CAMBUUR LAAT ZIEN WAT ER MIS IS IN HET VOETBAL

Er staat vandaag in de Volkskrant een artikel over de voetbalclub Cambuur uit Leeuwarden. En dan vooral over de positie van de trainer Roy Wesseling. Beter gezegd over de relatie tussen hem en zijn voorzitter en de gevolgen daarvan voor zijn positie. Wat wil het geval. Cambuur deed het niet zo goed dit seizoen. Zeg maar gerust Cambuur deed het heel slecht dit seizoen. Daar was zijn voorzitter Alex Pama niet zo blij mee. Het hoe gaat het dan in het voetbalwereld? Dan wordt er niet gedacht aan de zwakte van de selectie, maar dan wordt de schuld bij de trainer gelegd. Dat hoort zo in het voetbal. Voetbal doet namelijk niet aan logica. Aldus stuurde de voorzitter samen met het bestuur een persbericht in de rondte dat de trainer nu maar snel wat resultaten moest gaan halen anders kon hij zijn koffers pakken. Wesselink was logischerwijs lichtelijk verbaasd dat dit niet in zijn gezicht gezegd werd, maar dat hij het uit de krant moest vernemen. En nu komt ie. Nu komt het wat er mis is in het voetbal. Meneer Alex Pama snapt deze reactie van Wesseling niet. "In het zakenleven is dit gebruikelijk" stelt hij. Kijk meneer Pama daar gaat u mis. Voetbal en zakenleven dat zijn namelijk ongeveer zo gelijk als George W. Bush en Osama Bin Laden lovers van elkaar zijn. Hoe al die mannetjes met geld ook hun best doen om zich in het voetbalwereldje in te kopen, voetbal is geen zakenwereld (nee Abramovich, Chelsea wint de championsleague nooi,t hoeveel geld je er ook in pompt). Voetbal is een rare wereld die van malle emoties en sentimeneten aan elkaar hangt en die meer en meer kapot gaat aan mannetjes met geld die een speeltje zoeken.
Overigens deze in de zakenwereld normale manier van handelen vind ik ook in de zakenwereld niet op zijn plaats, maar de zakenwereld is mijn wereld dan ook niet.