zaterdag, juni 04, 2005

DAS KRANKENHAUS


In Duitsland ontstond bij het verschijnen van Der Untergang wat opschudding. Hitler zou er menselijk in afgebeeld worden. Ik zag vandaag Der Untergang en moet zeggen fuzz about nothing. Als hij al menselijk afgeschilderd wordt dan is het enige menselijke aan de figuur Hitler in deze film dat het een volslagen gestoorde aan parkinson lijdende zot was. Er is werkelijk niets sympathieks te vinden aan de Hitler die Bruno Ganz neerzet. Totaal wars van alles wat om hem heen gebeurd, schuivend met divisies die niet meer bestaan, nog steeds gelovend in de eindoverwinning, iedereen die dat tegen spreekt fussilerend, schreeuwend en met zijn handje schuddend. Een volslagen gek en hij is niet de enige volslagen gek in de bunker. Eva Braun die alsof er niets aan de hand is een wandelingetje wil maken en danspartijtjes viert. Officieren die, terwijl ze het hazenpad konden kiezen aan Hitler zijn zijde bleven staan. Zichzelf op het laatste moment door het hoofdschietend. De grootste gek is wel mevrouw Goebbels die zich eerst nog ligt te vingeren op Hitler om daarna haar kinderen om het leven brengt, omdat een wereld zonder nationaal socialisme geen wereld voor hen is. Der Untergang. Een indrukwekkende film die juist door te laten zien hoe het er die laatste dagen in de bunker er aan toe ging laat zien wat een stelletje volslagen geestelijk gestoorden Hitler en consorten waren. Ook een potje typecasting voor Justus von Dohnanyi trouwens. Speelde in Das Experiment van dezelfde regisseur ook al een (soort van) Nazi, Bertus die zijn rol als bewaker iets te letterlijk nam en zinn frustraties botvierde met alle gevolgen van dien.