STAAT U OOK EVEN STIL BIJ HET VOLGENDE

Gister heeft u waarschijnlijk, allemaal op uw eigen manier, stil gestaan bij de slachtoffers van oorlogsgeweld. Vandaag viert u misschien dat ons land 60 jaar geleden bevrijd werd. 2 dagen in het teken van de oorlog. 2 dagen waarin we herdenken hoe verschrikkelijk het was. 2 dagen waarin elkaar zeggen dat zoiets nooit meer mag gebeuren. Nooit meer oorlog. Nooit meer vervolging van bevolkingsgroepen. Hartstikke mooi hoor, maar staan we ook stil bij waar we op dit moment mee bezig zijn? Doe uw oren open en hoor de rassenhaat groeien en aanzwellen. Doe uw ogen open en zie de groeiende onverdraagzaamheid. Ga naar buiten en voel de groeiende haat op straat. Het is godverdomme pas 60 jaar geleden en nu al zijn mensen vergeten dat ze riepen dat het nooit meer mocht gebeuren. Nooit meer oorlog. Nooit meer vervolging van bevolkingsgroepen. Doe uw ogen open en zie de haat jegens anderen. Sla uw krant open en lees dat de grootste oorlogsmisdadiger van de 21e eeuw op bezoek komt. Kijk het journaal en zie uw vrijheid krimpen door nieuwe wetsvoorstellen. Luister naar de radio en u hoort de bommen ontploffen. Nooit meer oorlog? Hebben we er ooit zelf in geloofd? Dachten we echt dat we konden vergeten dat de mens in wezen een slecht en onverdraagzaam en egoistisch ikke ikke ikke monster is?