TREINONGELUK/RARE CONDUCTEUR

Ja, ik had een vertraging toen ik vanuit mijn werk naar huis wilde gaan gisteravond. Ja, er werd omgeroepen dat er bij Amsterdam een botsing was geweest. De ernst van het ongeluk was op dat moment, voor mij, alleen helemaal niet duidelijk. Ik zat me daar een beetje te ergeren aan al die mensen die weer begonnen te schelden op de NS. Ga dan toch lekker elke dag in de file staan, denk ik dan altijd. Ik had zelf ook geen last van het niet bereikbaar zijn van Amsterdam Centraal. Mijn trein buigt vlak voor station Sloterdijk af (juist ja, u heeft het goed, ik rij met de schiphollijn). Ik was ik de trein, die gewoon reed, met hele andere dingen bezig. Ik heb dat stuk tussen Sloterdijk en thuis al een keer of duizend gezien, dus meestal kijk ik niet meer uit het raam, maar in een boek of krant. Ik ken bijna elke graspol, gevelsteen en spoorwegovergang op het traject wel zo'n beetje. Het gaat bijna zo ver dat het mij opvalt als er na de winter die ene koe met die vlekken niet meer in de wei staat. Gister was het anders. De voorjaarszon stond laag. In de bocht bij Sloterdijk werd ik al verrast over hoe ontzettend mooi al die nieuwe kantoorpanden rondom het station in dit licht waren. Normaal doen ze me helemaal niks. De weilanden tussen stad Z. en 'Nieuw Amsterdam' P. waren helemaal prachtig in het lage zonlicht. Het nodigde mij uit tot naar buiten kijken. Stil zat ik dus naar buiten te dromen toen ik opgeschrikt werd door een "goedenavond uw plaatsbewijzen alstublief". Ik keek op naar de conducteur, maar het was geen conducteur. Het was een NS-man. No doubt about it. Hij had een NS pak aan, maar in plaats van die altijd raar zittende jasjes met daar onder zo'n pisgeel overhemd met foute stropdas (god ik ben geen mode kikker, alles behalve, maar wie gaat dat personeel eens wat knappers aantrekken) had hij een strak gesneden pak om zijn lijf. Met een rode streep op zijn revers(?) en ook geen pet. Met stomheid geslagen liet ik mijn abonnement zien en na een dankuwel liep hij de coupe uit. Op het perron bij aankomst liep ik langs hem en dacht nogmaals, wat een raar NS-pak. Pas een kilometer verderop lopend stopte ik midden op straat en zei hardop, 'had het dan gevraagd stomme lul!!!! Nu weet je niet wat of wie die rare conducteur was en kan je er vannacht weer niet van slapen'.
Ik heb echter prima geslapen. Ik heb geen moment meer aan die rare conducteur gedacht. Dat kwam vanochtend pas weer, want ik was gister nog niet thuis of mijn moeder belde. Ik had nog niet opgehangen of een vriendin belde en daarna een vriend en daarna nog een en daarna mensen van mijn werk. Ze weten namelijk allemaal dat ik vaak via Amsterdam reis als ik te lang op de direkte verbinding moet wachten, omdat ik een hekel aan station Sloterdijk heb en dat ik dus vaak op vrijdag op het tijdstip van het ongeluk richting Centraal reis. Ik was echter met hele andere dingen bezig op dat moment.....